Ścieżki

Szlakiem linii kolejowych: osobowej
nr 183 i piaskowej P112

Wybór przebiegającego przez Gródków odcinka kolei normalnotorowej dla wytyczenia ścieżki spaceru był spowodowany jego znaczeniem historycznym i społecznym dla mieszkańców wsi, w dawnych okresach II RP i PRL-u egzystujących jako chłoporobotnicy.

Przedłużenie pierwotnego szlaku z Ząbkowic Będzińskich do Piekła (rok 1910), a następnie w 1915 roku do Wojkowic, przez m.in. Gródków, zabezpieczało transport piasku do miejscowej kopalni węgla Wanda. Jak opisuje Bolesław Ciepiela w książce Z historii dawnych zagłębiowskich kopalń węgla. Kopalnie na terenie Ziemi Psarskiej, wydobywano z niej „czarne złoto” w latach 1910–1925. Po uruchomieniu lokalnej klinkierni w latach 1932–1933 poprzez utworzoną bocznicękolejową obsługiwano transportowo także i to przedsiębiorstwo Powiatowego Związku Samorządowego w Będzinie. Dopiero okupanci niemieccy przedłużyli trasę przejazdu pociągów za rzekę Brynicę, czyli na Śląsk.Jednak aż do 1948 rokuna linii tej odbywał się tylko ruch pociągów towarowych.

Dopiero w 1948 roku, wraz z rosnącym zapotrzebowaniem na ręce do pracy w górnictwie, PKP uruchomiło komunikację osobową na całej trasie, aż po Brzeziny Śląskie. Tam bowiem zatrudniło się i fedrowało w kopalni Andaluzja wielu Zagłębiaków. Od tego momentu Gródkowianie i sąsiadujący z nimi mieszkańcy Psar oraz Strzyżowic mogli skorzystać z dobrodziejstwa, jakim było regularne połączenie dojazdowe do okolicznych zakładów pracy, ale też i szkół ponadpodstawowych. Na stacji Ząbkowice wielu pasażerów linii nr 183 przesiadało się dalej na pociągi do Katowic, Częstochowy i Szczakowej.

Poza wymienionymi wcześniej walorami historycznymi i społecznymi wybrana przestrzeń i obiekt zachowały wartości techniczne (pomimo ponad stuletniej eksploatacji), symboliczne (znak rozpoznawczy miejsca) i atrakcyjność sentymentalną (przeżycia z podróży pracowniczych i szkolnych).